معنی کاسه چشم در لغت نامه دهخدا

چشمخانه. غار چشم. لحج حدقه. (بحرالجواهر). استخوان جای تخم چشم:، کاسۀ چشم حریصان پر نشد، تا صدف قانع نشد پر در نشد.، مولوی (از آنندراج).، میی در کاسۀ چشم است ساقی را بنام ایزد، که مستی میکند با عقل و می بخشد خماری خوش.، حافظ.، رجوع به کوزۀ چشم شود

معنی کاسه چشم در فرهنگ لغت هوشیار

استخوان جای تخم چشم، چشمخانه

معنی کاسه چشم - جستجوی لغت در جدول جو

کاسه چشم

لغت نامه دهخدا

کاسه چشم

فرهنگ لغت هوشیار

خانه چشم

(نَ / نِ یِ چَ / چِ)

چشم خانه. حدقۀ چشم. لخج. (منتهی الارب) :
کی دگر از خانه چشمم قدم بیرون نهی
ز استانت بردم آنجا خاک دامنگیر را.
کلیم (از آنندراج).
پیام دیده ام ای اشک تر بخواب رسان
بیا و خانه چشم مرا به آب رسان.
معصوم کاشی (از بهار عجم)

لغت نامه دهخدا

کاسه خشک

(سَ / سِ خُ)

کاسه خشک بودن یا شدن چشم، تمامی طبقات چشم یکباره از میان بشدن.
- چشمی کاسه خشک، یعنی که تمام آن ازسپیدی بشده باشد

لغت نامه دهخدا

کاسه پشت

(سَ / سِ پُ)

لاک پشت و کشف را گویند. (برهان). سوراخ پا. سولاخ پا. باخه. سلحفات:
لقمه خور چرب کرد، زو فلک کاسه پشت
ورنه شدی خشک شیر دایۀ اطفالگان.
سیف اسفرنگی (از جهانگیری).
، کنایه از آسمان هم هست. (برهان) (آنندراج). کنایه از فلک. (انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا

کاسه چه

(سَ / سِچَ / چِ)

کاسۀ کوچک (گناباد خراسان)

لغت نامه دهخدا

کاسه خشک

چشمی که جز پلک چیزی ندارد. یا کاسه بودن (یا: شدن) چشم. از میان رفتن انساج و قسمتهای مختلف کره چشم. این عارضه معمولا بعلت عفونت کامل انساج کره چشم حاصل میشود

فرهنگ لغت هوشیار